'Vertrouwen in eigen handelen is de eerste voorwaarde voor succes.'

Twee weken geleden kreeg ik de vraag of ik voor onze klant Sparta (fietsen) de nieuwe tv commercial wilde mee regisseren, draaien en editten. Hier zei ik natuurlijk geen nee tegen. Ik zat wel met vragen in mijn hoofd over de aanpak. Welke camera moeten wij gebruiken, welke lenzen en hoe moet het uitzend klaar geleverd worden? Het antwoord had ik al snel beantwoord voor mezelf; dat ga jij gewoon lekker vragen aan mensen die het wel weten, Edwin. Het liefst heb ik alle antwoorden en kennis al voordat ik ergens aan begin maar dat is het ideale als je stage loopt, je komt er om te leren door nieuwe dingen te proberen.

Er was een week voor om voor te bereiden, genoeg om te informeren over de apparatuur die het beste gebruikt kan worden. Zo kreeg ik hulp van Hessel Waalewijn, waar CCCP eerder mee heeft gewerkt voor voormalige klant Miss Etam. Hessel is een technisch mannetje die allround ingezet kan worden. Op kantoor bespraken we de technische 'vragen'. De Canon C300, een goede filmcamera die de laatste tijd vaak wordt gebruikt als er te weinig budget is voor een commercial, stelde ik voor aan de mensen om mijn heen (producer en art director). Alleen het probleem was dat ik er nog nooit mee geschoten had. Hessel vertelde mij dat de C300 makkelijk te bedienen was en adviseerde mij om de Cook's lenzen te gebruiken (lenzen waar je een dure BMW mee kan kopen) waarbij het contrast en licht beter binnenkomt dan normale EF lenzen.

Het creëerde een dubbel gevoel als ik allerlei onbekende termen voorbij hoorde. Ik ben blij dat ik deze mogelijkheid krijg maar krijg ook angst. Ik krijg steeds meer door, na mate de weken om gaan bij CCCP, dat ik bang ben voor verantwoordelijkheid. Ik sta open voor nieuwe dingen maar als ik verantwoordelijk ben voor taken die ik nog nooit heb gedaan ben ik, gedurende dagen voordat het begint, niet te genieten en sta ik elke dag op met een angstig gevoel. Eenmaal wanneer men de vertrouwen in mijn heeft en dat aangeeft halveert dat angstig gevoel. Dat is een stukje onzekerheid die ik heb. Dat is een beetje gekomen doordat ik vorig jaar met een filmklus voor een commerciële zaterdagochtend programma 'Wist je dat' op RTL4, te overbelicht had gefilmd. Ik werd daarna flink op mijn vingers getikt maar het zorgde er wel ervoor dat ik van de 'loopband' af was gestapt. Zonder motivatie en bewust te zijn was ik alles aan het uitvoeren als een robot. Alles moest snel af en werd daardoor afgeraffeld. De huur moest betaald worden.

De dag was aangebroken, 15 mei Westerpark Studio. De dag daarvoor heb ik de camera onder de loep genomen. Opbouwen van de camera was snel gebeurd. Het was een kleine crew die aanwezig was, dat werkte erg goed. Rogier, mijn stagebegeleider, regisseerde de twee acteurs. We waren 11:00 draaiklaar en om 16:00 stond alles er al op. Alles was prima verlopen en ik was tevreden. Hier en daar zag ik wat schoonheidsfoutjes maar volgens vele was dat 'mierenneukerij' van mij. Zo hing er bijvoorbeeld een stukje mouw van de acteur al in het beeld voordat hij nog in beeld mocht komen. Ik blijf een oog voor detail houden maar het komt niet altijd ten goede. Diezelfde avond had ik alvast een ruwe edit gemaakt om de volgende dag te laten zien. De reacties had ik anders verwacht; de enthousiasme ontbrak. Iedereen stelde zich professioneel op en zeiden als eerste; '35 seconde? je weet dat we er '20 voor hebben hé?'. Ik bleef het maar zeggen; ik heb dit gisterenavond, nadat ik brak in bed lag, even snel in elkaar ge-edit.

Diezelfde week kreeg ik de vraag of ik na de zomervakantie tijd had om naast mijn minor actief te blijven voor CCCP. Dat was zeker leuk om te horen! Die vraag kon ik nog niet beantwoorden maar ik zou het graag willen afwisselen in de week, al is het maar 1 dag bij CCCP, van mijn minor.
De week daarop werd ik aan nieuwe collega's voorgesteld (er gaan namelijk drie collega's weg). De manier waarop ik werd voorgesteld maakte mij verlegen. Zo werd er verschillende complimenten gezegd; waaronder dat ik niet als stagiaire gezien wordt binnen het bedrijf door collega's. Die steek ik in mijn zak!